Ik wil het (vrouwen)hart doorgronden 
Ik koos voor de cardiologie omdat het acute deel me heel erg aansprak, niet teveel praten maar doen. Daarnaast vind ik cardiologie ook heel veelzijdig. Aan de ene kant gaat het over harde kennis en wetenschap, willen weten en doorgronden hoe het (vrouwen)hart werkt. Aan de andere kant gaat het ook over omgaan met de mensen die hun gezondheidsproblemen met het hart aan jou toevertrouwen waarbij communicatie een hele belangrijke rol speelt. Dat is de manier waarop ik werk: ik benader het hart en haar aandoeningen heel holistisch, je behandelt de méns met het hartprobleem.

Opgeleid in het AMC
Toen ik begon met de opleiding zag ik een toekomst voor mijzelf als cardioloog in een groot ziekenhuis zoals het AMC (mijn opleidingshuis). Een van mijn dierbaarste herinneringen stamt ook uit die periode. Tijdens mijn opleiding heb ik een moeder behandeld om de ritmeproblemen bij het ongeboren kind onder controle te krijgen. De impact hiervan was groot bij moeder, partner en kind. Het was een bijzondere ervaring. Onlangs kreeg ik nog een berichtje van de vader, hun kind is inmiddels tien jaar.

Soms loopt het anders dan gepland
Ik ben uiteindelijk zelf gaan ondernemen in de zorg. De acute en klinische zorg heb ik verruild voor de bouw en het management van mijn eigen zelfstandig behandelcentrum (ZBC). Mijn grootste dagelijkse uitdaging is om de kwaliteit van leven van 50+ vrouwen met klachten aanzienlijk te verbeteren. Daarin vind ik mijn voldoening. Ik heb nog geen moment spijt gehad van de beslissing om zelf een kliniek te leiden, al moet ik bekennen dat ik soms wel wakker lig van de verantwoordelijkheid die ik voel voor mijn personeel en patiënten. Daar staat tegenover dat het fascinerend is wat je met je vak als cardioloog allemaal kunt doen buiten het ziekenhuis.

Door tijd te geven maak je het verschil
Ik heb er bewust voor gekozen om binnen de muren van mijn eigen ZBC vrouwen (maar ook mannen) te behandelen en begeleiden op het gebied van leefstijl. Ik investeer hierin veel tijd waardoor het me ook lukt om daadwerkelijk een verschil te maken. Dat is heel erg motiverend. Niet alleen voor de patiënt maar ook voor mij en mijn team.

Af en toe moet je durven afwijken
De vrouwencardiologie heeft nog geen harde richtlijnen. Omdat we daar regelmatig tegenaan lopen heb ik samen met Yolande Appelman een leidraad Cardiovasculair Risicomanagement (CVRM) gepubliceerd die wij gebruiken binnen de vrouwencardiologie. Bij het volgen van die leidraad wijken we soms af van de huidige richtlijnen. Dat zie je bijvoorbeeld in de vrouwencardiologie waar we heel streng zijn op het optimaal instellen van de bloeddruk, zeker bij een vrouw met klachten. Het valt niet altijd mee om collega’s binnen het veld te overtuigen dat er verschillen zijn tussen mannen en vrouwen in cardiologisch opzicht. Maar ik zet de “strijd” onverminderd en met veel enthousiasme voort om de sterfte aan HVZ bij vrouwen terug te dringen. Ik ga er van uit dat over 10 jaar het genderspecifieke deel binnen de cardiologie volledig is doorgevoerd in de opleiding van cardiologen en dat daarover duidelijke richtlijnen bestaan.

Mijn grootste frustratie? De dagen zijn te kort!
Naast de dagelijkse behandeling en begeleiding van mijn patiënten schrijf ik columns en boeken. Ook presenteer ik af en toe medische infotainment programma’s. De dag is altijd te kort voor alle dingen die ik wil doen.